Hieronder heb ik over elk paard iets geschreven.  Uit deze verhalen blijkt wie de paarden zijn en ook hoe ik in het (paarden) leven sta. De foto's in de galerijen zijn van links naar rechts van toen de paarden net bij mij waren tot het meest recent. 

Veel leesplezier, Marieke.

Widar, Connemara pony, 3-5-1997

Widar,  toen nog Wally genoemd, heb ik ontmoet in Noord Engeland, Cumbria. Het was liefde op het eerste gezicht. De eigenaresse wou hem graag aan mij verkopen. Op dat moment had ik daar geen mogelijkheid voor. Driekwart jaar later mailde de eigenaresse me wederom met de vraag. Op dat moment waren de omstandigheden zo dat ik besloten heb hem over laten komen in juli 2005.

Toen hij bij mij kwam ging het na de eerste week zo goed dat ik besloot op hem te gaan rijden. Op het moment dat we het eerste rondje door de bak rijden komt er een luchtballon achter de bosjes vandaan. Toen kwam zijn andere (p)aard naar boven. Een totale mentale - en fysieke losgelatenheid en geen contact mogelijk. Vanaf dat moment realiseerde ik mij dat Widar iets anders van mij vraagt. Ik ben toen een zoektocht gestart naar wezenlijk contact vanuit respect, rust en vertrouwen.

Ik heb dvd’s bekeken en boeken gelezen van Emiel Voest, Claus Ferdinand Hempling, Monty Roberts en ga zo maar door. Uren, dagen, maanden, jaren heb ik Widar geobserveerd en op allerlei mogelijke manieren contact gezocht.  Hij heeft mij geleerd geduld, respect en nederigheid te ontwikkelen en volledig in het nu aanwezig te zijn. 

In 2008 heeft Widar een homeopathische behandeling gehad voor trauma’s uit Engeland en zijn gevoeligheid. Tegelijkertijd zijn we rechtrichtende buigingsarbeid gaan beoefenen zodat hij beter in zijn lijf komt te zitten. Sinds maart 2011 rijd ik weer regelmatig op hem en we leren samen steeds opnieuw dat door moed en consequent handelen een heleboel overwonnen kan worden.

 Gitana, Spaanse Arabier, 4-5-1996

Gitana ‘P’ is bij mij sinds juli 2008. Ik heb haar samen met haar toen net geboren dochter Veridiana gekocht. Ik had Gitana al beloofd dat als ze weg zou moeten bij de fokker ik haar mee zou nemen. Twee weken na de geboorte van Veridiana vertelde de fokker dat hij ging stoppen met zijn fokkerij. Veridiana  was ik al van plan om te kopen en daar is Gitana bij meegegaan. Belofte maakt schuld.

Gitana is toen ze 4 jaar was wel beleerd en bereden maar voor een korte tijd. Ze is daarna als fokmerrie gebruikt en heeft vermoedelijk zes veulens gekregen. Veridiana is haar laatste veulen. Gitana zag er mager, oud en uitgeleefd uit toen ik haar net had.  Hertehals , zwakke rug, lendenen en bekken en ze was in het werk erg nerveus.

We zijn samen aan de slag gegaan met rechtrichtende buigingsarbeid, osteopathie, homeopathie en veel liefde. Ze is erg opgeknapt en vindt het heerlijk om samen te werken. Het heeft haar goed gedaan dat Veridiana acht maanden bij haar mocht blijven en daarna op een zachte manier geleidelijk aan is gespeend. 

Gitana is het perfecte therapiepaard. Ze spiegelt, kan troosten,  is zacht, gevoelig en straalt rust uit. Ik leer van haar dat leven en werken vanuit je hart de sleutel tot succes is.

 

Veridiana, Spaanse Arabier, 15-05-2008

Toen Gitana drachtig was van Veridiana heb ik veel met Gitana gewandeld en gepoetst. Ik was erbij toen Veridiana op 15 mei 2008 om 02.30 u. werd geboren. Ik heb haar samen met Gitana overgenomen toen ze twee maanden was.

Van veulen af aan is Veridiana nieuwsgierig en tegelijkertijd houd ze een reserve. Ze houdt niet erg van knuffelen maar rustig aaien vindt ze wel fijn. Nieuwe dingen zijn even spannend,  maar ze leert snel.

Door de jaren heen heeft ze veel geleerd op een rustige geleidelijke manier. Arabieren zijn laat volwassen, Veri ook. Ze heeft in haar jonge jaren een aantal fysieke tegenslagen gehad waardoor we met 5 jarige leeftijd begonnen zijn met rijden.

Veridiana is nog heel puur en onbevangen in alles. Ze pakt het rijden heel goed op. Echter laat ze duidelijk merken als iets haar niet bevalt, dan is het een prinses en heeft een eigen wil. Ze is heel soepel in haar bewegingen en belooft zich tot een talentvol en fijn rijpaard te ontwikkelen. In de toekomst zal ze zich ook als therapiepaard kunnen inzetten.

Jade, Lusitano, 11-06-1999

Jade is sinds juni 2012 bij mij.  Ik heb met haar vanaf het begin af aan een enorme klik. We voelen elkaar perfect aan.

Jade is geboren in Portugal. Ze is van de beroemde Veiga lijnen. Dit is een oude lijn van paarden die oorspronkelijk gefokt werden voor het stierenvechten. Nu heeft Jade het geluk dat ze een merrie is en in Portugal zou worden gebruikt voor de fok. Ze zou niet geschikt zijn voor het stierenvechten. Jade is een hele gevoelige merrie, niets ontgaat haar en ze is van elke prikkel onder de indruk en snel angstig. Daarnaast is ze ook behoorlijk eigenzinnig omdat ze de behoefte heeft alles onder controle te houden en dit is een lastige combinatie.  

Jade is met 1 jaar naar nederland gekomen en heeft daarna verschillende eigenaren gehad. Ze was vroeger heel erg bang voor alles.  Het brandmerk op haar hals is erg lelijk gezet. Het vermoeden is dat ze hiervan een trauma heeft opgelopen.  Bij de eigenaren hierna heeft ze stukje bij beetje weer vertrouwen gekregen maar bleef altijd heel erg nerveus. 

Toen ze bij mij kwam ben ik haar opnieuw gaan opleiden middels ontspannings en aanraakoefeningen, gewoon wandelen, longeren, werken aan de hand. Daarnaast een homeopathische behandeling gestart. Het bijzondere is dat tijdens de behandeling het brandmerk op haar hals ging opzetten, warm werd en enorm ging vervellen. Deze fase leek een omslagpunt. Ze werd per week relaxter en op een gegeven moment zijn we ook gaan rijden.  Het ritme van ’s nachts op stal en overdag buiten staan lijkt haar erg goed te doen, ze stond hiervoor dag en nacht buiten.

Jade lijkt in bepaalde opzichten erg op Widar.  Het is gaaf om de stappen die ik met Widar in een jarenlang proces gezet heb nu met Jade in een sneller tempo kan zetten.

Het is een bijzonder en fantastisch paard om mee te werken. Ze vraagt je om alle leiderschap  focus en intentie in jezelf aan te spreken maar kan dan ook direct uitvoeren wat er gevraagd wordt.  Ze heeft een sterke 'will to please'. 

 

Ivita, KWPN, 03-05-1990 / 28-12-2013

Ivita heb ik van mijn moeder gekregen, ze was toen net 2,5 jaar.  Op 23 jarige leeftijd heb ik haar moeten laten inslapen omdat ze fysiek helemaal op was. Geestelijk is ze altijd een jong, energiek en werklustig paard gebleven.  Ivita was een goudeerlijke no- nonsense merrie en baas van de kudde. Ze bezat een natuurlijke autoriteit met een vanzelfsprekendheid zoals gezond leiderschap moet zijn.

Ivita heeft de nodige fysieke problemen gehad. Hoefkatrolontsteking op haar zevende jaar en spat in het spronggewricht met negen jaar. Daaraan vooraf ging een ongeluk met prikkeldraad, regelmatige verkoudheid en een zware dressuuropleiding voor een jong paard.

De drie eerste jaren van haar leven is ze geboren en zorgeloos opgeroeid tussen familieleden bij haar fokster. Omdat Ivita voor mij meer dan belangrijk is heb ik tegen advies van verschillende dierenartsen in, haar gehouden en niet ´verkocht´ toen ze ziek werd.  Er begon een zoektocht naar het omgaan met haar ziekte.

Er kwamen vanaf dat er hoefkatrolontsteking was gediagnosticeerd periodes van rust en rustig stappen op verharde ondergrond. Buitenritten en rustig werk in de bak. Van kreupel tot licht onregelmatig tot onbelast helemaal rad. Speciaal beslag, voedingssupplementen, Chineese kruiden, ander voer, accupunctuur, chiropractie. Er waren periodes dat het redelijk goed ging maar over het geheel genomen bleef Ivita jaren terugkerende locomotieklachten  produceren. 

In 2007 ben ik in contact gekomen met het VHCN, veterinair homeopathie college Nederland. In eerste instantie was ik geïnteresseerd om de opleiding te volgen. Omdat ik enthousiast was geworden door de informatie over de homeopathie begon ik nogal sceptisch aan een homeopathische behandeling voor Ivita.

Het genezingsproces kwam heel geleidelijk op gang, na een jaar homeopathisch behandelen durfde ik het aan om eind 2008 te beginnen met echt weer te trainen gebaseerd op de academische rijkunst. In 2010 heb ik de opleiding  instructeur rechtrichten met Ivita gevolgd en met een zeer goed resultaat afgerond.

Haar ziek zijn heeft mij een andere kijk op ziekte in relatie tot het geheel gegeven. Door Ivita  ben ik aan de opleiding tot veterinair homeopaat begonnen. En heb opnieuw gekozen voor wat ik vroeger altijd al wou doen en mijn vader en opa voor mij, dieren genezen. Ze was mijn beste vriendin en raadgeefster, ik zal daar altijd dankbaar voor zijn en blijven.